jiān jiā cāng cāng, bái lù wéi shuāng.
jiān jiā qī qī, bái lù wèi yǐ.
jiān jiā cǎi cǎi, bái lù wèi yǐ.
suǒ wǎng zhī chuán, zài shuǐ yī biān.
wàng fú měi rén, zài shuǐ zhōng jiàn.
suǒ wǎng zhī chuán, zài shuǐ zhōng zhǐ.
wàng fú měi rén, zài shuǐ zhōng yì.
suǒ wǎng zhī chuán, zài shuǐ yī biān.
wàng fú měi rén, zài shuǐ zhōng jiàn.
suǒ wǎng zhī chuán, zài shuǐ zhōng zhǐ.
wàng fú měi rén, zài shuǐ zhōng yì.
这首《蒹葭》是《诗经》中非常著名的一篇，属于《秦风》部分。全诗通过对蒹葭（芦苇）和白露的描写，营造出一种朦胧、迷离的氛围，表达了诗人对心中所思之人的追寻与渴望之情。诗中的“所谓伊人，在水一方”更是成为千古传诵的经典名句。
